De tekeningen zijn niet altijd compleet, het zijn tekeningen die gemaakt moesten worden om de produkten te laten maken. Van de tekeningen van de Sunrider zijn schuimen modellen gefreesd, die we met de hand geoptimaliseerd hebben. We zijn nu met de derde versie bezig. De tientallen kleine veranderingen niet meegeteld. De o-ringen bij de kettingrollen staan er niet op. En de matrijs van het zitje hebben we een keer met de hand bewerkt om betere aanspuiting, stroming en stijfheid te krijgen. Het lijkt ons leuk als we een velomobiel volledig geautomatiseerd kunnen printen met een robotarm van ongeveer 2.5 m in een vezelversterkte kunstof in een materiaal met de eigenschappen van spuitgegoten PA 6 met 40 % glasvezel. Dus ook de hechting tussen de lagen, dan wel een opbouwtechniek (vertikaal kruislings bijvoorbeeld) die die richting op gaat. Wij willen graag die techniek kopen als we daarmee een Sunrider en andere velomobielen zouden kunnen produceren. Nog een opmerking over de diverse formaten, waarin de tekeningen zijn opgeslagen. Het is een bizar ratjetoe van formaten, omdat de tekeningen met verschillende programma's zijn getekend danwel anders niet door een grote groep te bewerken zou kunnen zijn. Conversie blijkt weerbarstig te zijn. We hadden gehoopt dat iemand die redelijk met een redelijk tekenprgramma om zou kunnen gaan makkelijk de tekeningen naar zijn eigen hand zou kunnen zetten. Dat lijkt helaas maar zelden het geval te zijn. We hebben volgens mij een Napoleon nodig om wat uniforme normen te ontwikkelen en de rest de decimeren.